اين دو حديث را که از کتاب "زندگاني حضرت زينب از ولادت تا رحلت" نوشته آيت الله سيد محمد کاظم قزويني توسط خبرآنلاين گلچين شده است در ادامه مي خوانيد.

* از آن بانوي اهل دانش و کمال آورده اند که فرمود: « بي گمان نياي گرانقدرم محمد (که درود خدا بر او باد) براي ما زنان، حقوقي مقرر داشت که همسرانمان بايد آن را رعايت کنند، درست همان طور که بر آنان حقوقي مقرر فرمود که رعايت آنها بر ما لازم است.»

* حضرت زينب (که درود خدا بر او باد) در روايت ديگري گفته است: « نياي گرانقدرم محمد (که درود خدا بر او باد) مي فرمود: هنگامي که زن درست انديش و درست کردار نمازهاي پنجگانه اش را بخواند، و روزه ي رمضان را بگيرد، و دامان خود را پاک و پاکيزه دارد، و با همسرش هماهنگ گردد و حقوق او را رعايت کند، به او گفته مي شود از هر يک از درهاي بهشت که مي خواهي بر بهشت زيبا و پرنعمت خدا درآي. »

پرده‌ي اول؛ علي: دل من

تصميم به ازدواج گرفته بودم ولي جرأت نمي‌کردم اين مطلب را به سرورم بگويم، اما شب و روز در فکر آينده‌ي خود بودم، تا اينکه يك روز كه پيش حبيبم بودم به من گفت: علي جان! با ازدواج چطوري؟ من كه سرم پايين بود، زير چشمي مي‌ديدم كه پيامبر چه لذت پدرانه‌اي مي‌برند از اينكه به دامادي من فكر مي كند. با خجالت، آهسته گفتم: رسول خدا خود داناتر است. اما دلم عين سير و سركه مي‌جوشيد، نگران بودم. آخر من دلم را به ناز دلبري باخته بود و مي‌ترسيدم كه حضرت كسي ديگري را به من پيشنهاد دهد. در قبيله ما، قريش، دختر كم نبود، اما آنكه دل مرا برده بود از آنان نبود. نگران بودم.

1 قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام اللّه عليها: نَحْنُ وَسيلَتُهُ فى خَلْقِهِ، وَ نَحْنُ خاصَّتُهُ وَ مَحَلُّ قُدْسِهِ، وَ نَحْنُ حُجَّتُهُ فى غَيْبِهِ، وَ نَحْنُ وَرَثَةُ اءنْبيائِهِ.(شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: ج 16، ص 211.)

ما اهل بيت پيامبر وسيله ارتباط خداوند با خلق او هستيم ، ما برگزيدگان پاك و مقدّس پروردگار مى باشيم ، ما حجّت و راهنما خواهيم بود؛ و ما وارثان پيامبران الهى هستيم .

2 قالَتْ عليها السلام : وَ هُوَ الا مامُ الرَبّانى ، وَ الْهَيْكَلُ النُّورانى ، قُطْبُ الا قْطابِ، وَسُلالَةُ الاْ طْيابِ، النّاطِقُ بِالصَّوابِ، نُقْطَةُ دائِرَةِ الا مامَةِ.(رياحين الشّريعة : ج 1، ص 93.)

در تعريف امام علىّ عليه السلام فرمود : او پيشوائى الهى و ربّانى است ، تجسّم نور و روشنائى است ، مركز توجّه تمامى موجودات و عارفان است ، فرزندى پاك از خانواده پاكان مى باشد، گوينده‌اى حقّگو و هدايتگر است ، او مركز و محور امامت و رهبريّت است.

3 قالَتْ عليها السلام : ابَوا هِذِهِ الاْ مَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلىُّ، يُقْيمانِ اءَودَّهُمْ، وَ يُنْقِذانِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ إ نْ اطاعُوهُما، وَ يُبيحانِهِمُ النَّعيمَ الدّائم إنْ واقَفُوهُما.(بحارالا نوار: ج 23، ص 259، ح 8.)

حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و علىّ عليه السلام ، والِدَين اين امّت هستند، چنانچه از آن دو پيروى كنند آن ها را از انحرافات دنيوى و عذاب هميشگى آخرت نجات مى دهند؛ و از نعمت هاى متنوّع و وافر بهشتى بهره مندشان مى سازند.

4 قالَتْ عليها السلام : مَنْ اصْعَدَ إ لىَ اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ افْضَلَ مَصْلَحَتِهِ.(بحار: ج 67، ص 249، ح 25)

هر كس عبادات و كارهاى خود را خالصانه براى خدا انجام دهد، خداوند بهترين مصلحت ها و بركات خود را براى او تقدير مى نمايد.

5 قالَتْ عليها السلام : إنَّ السَّعيدَ كُلَّ السَّعيدِ، حَقَّ السَّعيدِ مَنْ احَبَّ عَليّا فى حَياتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ.(شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: ج 2، ص 449 )

همانا حقيقت و واقعيّت تمام سعادت ها و رستگارى ها در دوستى علىّ عليه السلام در زمان حيات و پس از رحلتش خواهدبود.